Biraz Yeni, Bir O Kadar Da Eski

            Her şey bıraktığım gibi ama bir o kadar da yeni... Alıştığım düzeni dağıtmak ve yeni bir düzen kurmak hep zor gelmiştir bana... Odamda, evimde bir koltuğun; masanın bile yerini değiştirmem kolay kolay. Her şey benim için doğru yerindedir ve öyle de kalmalıdır. İki evimde de odamın düzeni, rengi, şekli dağınıklığı bile aynıdır. Değişmeye başladığı anda da huzursuz olurum,  rahatsız hissederim. Şimdi yine yeniden bir yere alışıyorum. Aynı yerde ama farklı gibi, bu sefer de biraz yorgunum üstelik... Belirli bir yaştan sonra alışmak zor oluyor sanırım. O kahve her gün 3 ile 5 arasında içilecek, akşam yatmadan bir kaç sayfa okunacak ama gözler kapansa bile illa okunacak ya da o şarkı günün bir saatinde muhakkak çalacak... Hayır canım obsesifte değilim yani... Belki de öyleyim, pekte umurumda değil. Ben huzurlu olayımda... Huzur gerçekten önemli... Rahatsız hissettiğin bir ortamda yaşamak, barınmaya çalışmak çok zor, sıkıntılı. Başa döndüm belki yine ama en azından huzurluyum.