Orhan Pamuk - Kafamda Bir Tuhaflık

      Orhan Pamuk'un son kitabı "Kafamda Bir Tuhaflık" çocukluğundan itibaren geçimini bozadan sağlayan Mevlüt'ün hikayesi. Babasının "taşı toprağı altın" dedikleri zamanda bizde dönelim köşeyi düşüncesiyle amcasıyla birlikte İstanbul'a göçmeleri ve ardından Mevlüt'ün de yardıma gittiği yıllarda başlıyor hikayesi... Babasının yoğurtçuluk ve bozacılığın tüm sırlarını öğrettiği o yıllarda onlarda bir "tepe"de arsalarını çeviriyor. Amcası ve diğer tüm tanıdıkları bir şekilde köşeyi dönse de Mevlüt ve babasında bir gelişme yaşanmıyor. O yıllarda babasına kızan Mevlüt, çok sonraları pekte farklı hareket edemediklerini kavrayacak.. Genellikle romanda geçen karakterimiz temiz kalpli, küçük şeylerle mutlu olabilen, hayattan çokta büyük beklentileri olmayan bir karakter ancak aksilikler hiç peşini bırakmıyor. 

       İlk darbesini ilk aşkı, büyük aşkı Rayiha'dan yiyor ama sonra bu bahtsız tesadüfe seviniyor; alışıyor, vazgeçemiyor. Şükretmeyi öğreniyor. Kazanamasa da çabalamaya, sevdiği işini devam ettirmeye çalışıyor ama bir şekilde hep başa dönüyor. Dedim ya tuhaf bir adam bu Mevlüt, anlaşılmaz...

       Kitap diğer Orhan Pamuk kitaplarına göre oldukça durağandı ancak karakterlerin olaylara dahil olması ve kendi ağızlarında aralara girip durumu, düşüncelerini, duygularını paylaşması biraz olsun hareket kazanmasına olanak sağlamıştı. Kitapta en çok İstanbul'u dünden bugüne anlatmasını, gelişimini tarihsel perspektifi kullanarak yansıtmasını sevdim. Merak uyandıran bir çok konuya birazcıkta olsa değinmesi, araştırma öğrenme güdüsü vermesi de hoşuma giden bir diğer özelliğiydi. Çok akıcı olmaması ise elimde beklentimin daha üzerinde bir zaman dilimine yayılarak okumama sebep oldu diyebilirim. Peki siz nasıl buldunuz?