Depresyon Ge-li-yor?

           Şu aralar ağır depresyon belirtileri sergileyerek hayatı hem kendim için hemde çevremdekiler için oldukça zorlu bir hale getiriyorum. Yine taşınıyorum ve bu seferki diğer taşınmalarıma göre daha gerçekçi! Bir rotam var ama dümeni çeviremiyorum!!
          
          Çünkü hayatım ben dışında herkes tarafından yönetilebiliyormuş gibi.. Komşunun kızı, arkadaşın oğlu, uzaktan akrabanın bilmem nesi bitmedi mübarek hepsi benimle aynı şeyleri yaşayıp muhtelif kişilerin lehine davranışlar sergiliyor! Bana açılmayan kapılar şak diye onlara açılıyor dolayısıyla ben kapıyı çalmamış oluyorum falan.. Yakınımdakilerin zerzenişleri bitiyor uzaklardakilerin ki başlıyor! Maşallah hepsinin kafası benden iyi çalışıyor olacak benim -güya- bulamadığım çözümleri bulup karşımda sırıtmaktan başka bir boka yaramıyorlar! Hepsinin profesörlüğü aşıp hayat üniversitesindeki ordinaryusluk mertebeleriyle verdikleri akademik akıllarla gözlerim yuvalarından fırlıyor, söylediğim her cümlede bertaraf ediliyorum. Abi siz mal mısınız?! dememe ramak kaldığını söylememe gerek var mı bilemiyorum! Herkes kendi işine baksa bütün bünyeler rahatlayacakken birinin yolu açmasıyla esip coşmalar karşısında nutkum tutuluyor, dinlerken yoruluyor; savunma aşamasında ise boşa kürek çekmeyi manasız buluyorum. İş bir şeylere el atmaya gelince topuklayanlar tayfası nedense bu zamanlarda türüyor, büyüdükçe büyüyorlar! 

         Evet gerçekten hepiniz benden iyi biliyor, iyi anlıyor; karakter analizleriniz ve beyin okuma gücünüzle kendinize hayran bırakıyorsunuz. Hepinizi tebrik ediyor, komşu kızları, arkadaş çocukları ve bitmeyen benzetmelerinizle dolu günler diliyorum!! Haa bu arada benim başımdan defolup gitme nezaketini göstericeğinizi ümit ederek saygılarımı sunuyorum...