Her bir aşk filmi.. Ancak bir hayli sıradan;gelişmekte olan yapay zekanın, teknolojinin ürünü olan bir işletim sistemine duyulan bir aşk. Gerçek olmayan, ama seni anlayan, işlerini kolaylaştıran, güldüren, sabahlara kadar sıkılmadan konuşturabilen birine aşık olabilir misiniz? İnsanı düşündürüyor, merakla izletiyor kendini. Erkek olsam ve muhtemelen işletim sistemim de Scarlett Johansson konuşsa muhtemelen ben de aşık olurdum.. Film boyunca sadece sesinden tüm o duyguları, enerjileri o kadar net alıyorsunuz ki kadına hayran olmamak elde değil..
Ve Theodore yaşadığı ayrılığın etkisinden bir türlü kurtulamayan ve alışkanlıkla, pişmanlık arasında ki çelişkiyle boğuşurken aldığı işletim sistemine vurulan adam. Aşkı saçma mı değil mi düşüncelerimden sıyrıldığımda yazdığı mektuplar ve yaşattığı duygular çok hoştu. Sahi neden mektuplaşmıyoruz ki biz? Tamam mail, facebook ve buna benzer iletişim kolaylıkları varken günlerce posta yolu gözlemek anlamsız olabilir ama tuşlara dokunmaktansa kağıdın kalemin güzelliğini hissedip akışına gire yazmak daha güzel değil miydi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder