Bir Günde Kaç Kez Gerçekten Aynaya Bakıyoruz?

    İsterdim bende sabit fikirlerim olsun, tek bir hedefim ve ona göre çizilmiş bir yolum... Ancak öyle büyük dengesizlikler içerisindeyim ki bir anım bir anımı tutmuyor. Halet-i ruhiyem her an değişebilir dediysek boşa demedik yani. Tabi bana göre hava hoş iken bu durum etrafımdaki kişileri çileden çıkarmıyor desem yalan olur. Ne var ki bir an dışarı çıkasım gelmişse ve sonra vazgeçip ufonun karşısında yayılmışsam ya da pat diye basıp gitmişsem. Normali bu olmalı yani bence, bana göre. Bu manyak ruh halim sadece kararlarıma değil, beğenilerime, zevklerime isteklerime de yansıdı. Önce havalar dedim, sonra koyver geçer dedim, baktım olmadı bence iyisin dedim es geçtim.. 

    Sonra bir gün adam akıllı düşündüm de, tüm bu dengesizliklerim aslında birçok şeyi kısacık bir zamana sığdırabilmekten kaynaklanıyormuş. Çünkü bir şeyleri yetiştirememekten korkuyorum, pişman olmaktan, ah keşkelerden, nedenlerden, niçinlerden... 

    Rüyaları sevmem, anlamsız gelir... Gerçek dışı ya da olmayanla kısacık da olsa kandırmaca gibidir. Anlatılsın da istemem... Zaten biz neden her şeyi anlatma ihtiyacı duyuyoruz ki? Bir şey de bize kalsa olmaz sanki.. Biriyle paylaşma, uzun uzun konuşma ihtiyacı. 

    Aslında bizim en çok susmaya ihtiyacımız varken, sürekli umursazca konuşma güdüsü.. Onun hakkında, yanında olmayan üçüncü hakkında.. Sahi üçüncü olmak ne iğrenç bir şey, ortada sıkışmış ne sağa ne de sola gidebilen. Sokakta gördüğümüz alelade birinde bile söz hakkımız var, ne güzel dilin kemiği yok, lafın sözün sonu yok.. Acaba bir günde kaç kez "gerçekten" aynaya bakıyoruz, hiç düşündünüz mü?